Kanał Elbląski, pochylnia Buczyniec.
Bukowy las, zatoka Widłągi.
Żaglówki w porcie, OW Jażdżówki.
Śladami przeszłości, wieś Sampława.
<
>
zajmują ok. 41,5% powierzchni, a zatem lesistość jest wysoka. Wśród typów siedliskowych lasu pozycję dominującą zajmują typy borowe, a wśród nich wysokoprodukcyjny bór mieszany świeży. Bardzo licznie występuje również mniej żyzny bór świeży. Najliczniej wśród siedlisk lasowych reprezentowany jest przejściowy typ lasu mieszanego, występujący płatami na północ od Iławy, na północ od Sąp i między jeziorami Łąckim i Radomne. Na północ od jeziora Karaś dominują siedliska wilgotne i bagienne, które w kompleksie lasów iławskich zajmują też dość znaczne powierzchnie.
Podstawowym komponentem lasów iławskich jest sosna, najliczniej występuje dąb, buk, olsza, brzoza, w mniejszych ilościach świerk, modrzew, jesion, grab, klon, lipa, topola, jawor.
Sosna mazurska
Sosna Taborska
Dąb szypułkowy
Buk zwyczajny
Znajdują się tu liczne enklawy, uroczyska oraz całe kompleksy o dużej naturalności, miejscami wręcz w stanie pierwotnym. Do najbardziej naturalnych należą biocenozy śródleśnych jeziorek i bagien wraz z okalającymi je borami bagiennymi lub olsami. W ochronie lasu największe zagrożenie ze strony szkodników owadzich stanowią brudnica mniszka, strzygonia choinówka, szeliniak sosnowiec, zwójka sosnóweczka, piędziki, smolnik znaczony, pędraki chrabąszczy i sieciech niegłębek. Największe problemy stwarza huba korzeniowa, szczególnie na gruntach porolnych, które stanowią 16,6 % powierzchni leśnej nadleśnictwa. Z pozostałych patogenów na uwagę zasługują opieńka miodowa, osutka sosnowa i mączniak dębowy.
Na terenie gminy Iława znajduje się 5 parków wpisanych do rejestru zabytków, w Szymbarku, Gardzieniu, Rudzienicach, Stanowie i Tynwałdzie.
mapa strony I Administrator I Pojezierze Iławskie I 2014 -2021 © No Copy