Herb Łukty przedstawia 5 pałek wodnych wychodzących z wody. Herb jest mocno związany z historią i położeniem miejscowości i gminy. Nazwa pochodzi bowiem od staropruskiego słowa “Lucte”, oznaczającego sitowie. Początkowo w herbie znajdowała się ta właśnie roślina. W 1939 roku zastąpiona została pałkami wodnymi, które symbolizują 5 dróg wiodących do Łukty. Łukta położona jest we wschodniej części historycznych Prus Górnych zwanej Hockerlandią, obejmującej tereny dawnej Pogezanii, około 17 km od Morąga. 

Wieś Locken powstała w 1340 roku. Zasadźcą wsi był Prus Jone. W 1352 roku miejscowość otrzymała przywilej lokacyjny, a już w 1414 roku została zniszczona przez wojska polskie, w wyniku czego spłonęły 4 karczmy, młyn i 12 gospodarstw. W 1448 roku Łukta liczyła 20 włók, a majątek – 6. W tym okresie Łuktę zamieszkiwało 10 chłopów, 12 zagrodników, 23 pszczelarzy, piekarz i rzeźnik. Funkcjonował także tartak. Jednak w czasie wojny trzynastoletniej wieś uległa ponownemu spustoszeniu. W 1454 roku stacjonowali w Łukcie zaciężni czescy w służbie krzyżackiej.

Sto lat później w Łukcie znajdowały się dwie karczmy, młyn, a oprócz chłopów, pracowali kowal i garncarz. Pod koniec XVI wieku działały już 4 karczmy, szkoła oraz cegielnia. W 1587 roku Łukta posiadała 20 włók (z czego cztery były własnością kościoła). W 1630 roku spłonęły tartak i młyn. Od 1706 roku w Łukcie odbywały się stałe targi końskie. W latach 1709 – 1710 na dżumę zmarła znaczna część mieszkańców. W 1714 roku uprawiano 17 włók, a 18 leżało odłogiem, postawiono nowy młyn i tartak. W 1783 roku Łukta stanowiła wieś królewską liczącą 33 domy. W latach 1806 – 1807 Łukta została spustoszona przez kwaterujące tam wojsko francuskie. W 1820 roku mieszkało 212 osób, w 1939 roku- 780. W 1939 r. we wsi mieszkało 780 osób. Po 1945 roku Łukta została wsią gminną, liczącą w 1978 roku 733 mieszkańców. W dniu 31 grudnia 2011 roku w  Łukcie mieszka 1190 osób. 

Na początku XV wieku został wzniesiony przez Krzyżaków kościół w Łukcie, budowę którego wsparli finansowo Wielcy Mistrzowie Zakonu: Konrad von Jungingen oraz Ulrich von Jungingen. Po 1525 roku przeszedł on w posiadanie ewangelików. W 1807 roku kościół został zniszczony przez wojska francuskie, potem był odbudowywany i restaurowany w latach 1878 – 1879. Po wojnie, w 1945 roku, przejęty został na nowo przez katolików i był sukcesywnie remontowany. W 1958 roku sprowadzono do kościoła w Łukcie replikę obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. W 1971 roku parafię objął ks. Romuald Szczeciński. W roku 1986 miało miejsce ważne wydarzenie. Parafię nawiedził bowiem obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. W 1989 roku parafię przejął ks. Kazimierz Dubowski, a 2012 roku ks. Jerzy Malewicki.

8 listopada 2014 roku Szkoła Podstawowa i Gimnazjum w Łukcie otrzymały zaszczytne imię Żołnierzy Niezłomnych. Wybór imienia był wyjątkowo trafny, ponieważ żołnierze niezłomni, wyklęci przez komunistów, w roku 1946 przeprowadzali operacje zbrojne między innymi na terenie lasów Taborskich, z których duża część znajduje się na terenie naszej gminy. Ich dowódcą był major Zygmunt Szendzielarz, noszący pseudonim „Łupaszko”. 

Do swoich żołnierzy mówił: „ . . . wypowiedzieliśmy walkę na śmierć i życie tym, którzy za pieniądze, ordery lub stanowiska z rąk sowieckich mordują najlepszych Polaków domagających się wolności i sprawiedliwości… nie jesteśmy żadną bandą, tak jak nas nazywają wyrodni synowie naszej Ojczyzny. My jesteśmy z miast i wiosek polskich. Walczymy za świętą sprawę, za wolną, niezależną, sprawiedliwą i prawdziwie demokratyczną Polskę . . . „

 Często powtarzał, że „wojna Zachodu z Sowietami jest nieunikniona”, co było złudną nadzieją. W drugiej połowie 1945 roku Stany Zjednoczone potrzebowały radzieckiego wsparcia w wojnie z Japonią, ponadto Zachód był wdzięczny Armii Czerwonej za ogromny wkład w pokonanie hitlerowskich Niemiec i ich sojuszników. Tragedia Polaków, których przodkowie żyli od wieków na Kresach Wschodnich była dla Zachodu sprawą drugorzędną.

Szlaki rowerowe:

• żółty szlak rowerowy: Łukta – Komorowo – Pelnik – Łęguty – Grazymy – Wynki – Łukta o łącznej długości 24,5 km
• zielony szlak rowerowy: Łukta – Dragolice – Florczaki – Nowaczyzna – Swojki – Żabi Róg – Gubity – Kozia Góra – Gucin – Kolonia Mostkowo – Łukta o łącznej długości 27,9 km
• niebieski szlak rowerowy: Łukta – Molza – Dąg – Plichta – Tabórz – Niedźwiady – Białka Leśna – Florczaki – Ramoty – Łukta o łącznej długości 27,3 km

Zabytki:

• gotycki kościół wzniesiony w roku 1407 wraz z przylegającym cmentarzem, wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków
• w kościele płyty nagrobne Achacego Bocka i jego żony z początków XVII wieku
• wykopaliska archeologiczne wskazują na przynależność Łukty i jej okolic w okresie neolitu (4200–1700 lat p.n.e.) do tzw. kultury ceramiki sznurowej; w Łukcie znaleziono typowe dla kultury ceramiki sznurowej kamienne topory zwane łódkowatymi