Wieś Buczyniec leży w gminie Rychliki. Należy do województwa warmińsko-mazurskiego, powiatu elbląskiego. Nazwa osady Buczyniec pochodzi od rzeczownika „Buche” – buk, to jest z okresu, kiedy buk zajmował większość drzewostanu, a wieś usytuowana jest właśnie na byłej polanie leśnej.

Pośrednio pierwszy raz wzmiankowana w dokumencie z 16 września 1344 roku dotyczącym darowizny na rzecz elbląskiego Szpitala Świętego Ducha. Również w opisie granic dóbr lennych w Dziśnitach z 1369 roku wspomina się o wspólnych punktach granicznych dotyczących Rychlik, Dziśnit, Lepna i Buczyńca. Od 1315 roku Szpital Świętego Ducha otrzymał w dotacji od Zakonu – Rychliki, a od 1344 roku uposażenie to powiększono o dalszych 46 morg, czyli o Buczyniec. Właściwie pierwsza bezpośrednia wzmianka o wsi pochodzi z roku 1619, w rocznych zestawieniach kasowych elbląskiego szpitala. Według relacji przełożonego tego szpitala z 1660 roku (a więc po pokoju oliwskim kończącym kolejną wojnę polsko – szwedzką) jest tu 7 chłopów, z których 3 ma spalone zabudowania, a 4 dalsze gospodarstwa są spustoszone. Oprócz chłopskich budynków gospodarskich, jest tu również grunt z karczmą. Ze spisu na roku 1819 roku wynika, że we wsi jest sześciu chłopów z których każdy ma po 2 łany, karczmarz ma 1 łan, leśniczówka 1 łan, ponadto jest jeden zagrodnik i budynek szkoły z ogrodem. W 1835 roku rozbudowano w Buczyńcu nową siedzibę leśnictwa z zabudowaniami gospodarczymi.

Budowa Kanału Ostródzko-Elbląskiego w latach 1844 – 1860, którą nadzorował inż. Georg Steenke,  miała istotne znaczenie dla wsi, mimo pewnego oddalenia od obiektów pochylni kanału. Powstał tu duży plac wyładunkowy i przystań, zbudowano mieszkania dla dwóch rodzin robotników kanałowych, zaczęła rozwijać się turystyka. Pochylnia w Buchwalde stała się szybko ulubionym miejsce wycieczek mieszkańców okolic, włącznie z Elblągiem i Pasłękiem. W tym celu zsynchronizowano nawet rozkład jazdy pociągów i statków (w sezonie). 28 kwietnia 1934 roku z udziałem nadburmistrza Elbląga – Johannesa O. H. Woelk´a, władze miejskie oddały do użytku schronisko młodzieżowe i noclegownię dla żeglarzy.

Z uwagi na potrzeby ruchu turystycznego w 1935 r. wydzierżawiono obiekt małżeństwu Emilowi i Grecie Steffen , z przeznaczeniem na gospodę. Ci zaś wybudowali w 1938 r. obszerną werandę z której można było oglądać ruch statków na pochylni oraz gości siedzących w ogródku restauracyjnym położonym na tarasie. Prawdopodobnie wyjątkowy urok tego miejsca spowodował, że właściciele tej gospody pozostali tu po 1945 r. Greta Steffan zmarła w 1952 r. w Pasłęku, a jej mąż Emil zmarł w 1960 r. w Elblągu. W dniu 7 lipca 1935 roku pochylnię w Buczyńcu wizytował podczas swej podróży do Prus Wschodnich przywódca chłopów Rzeszy – Walter Darré.