Ławice
Ławice
osada Pojezierza Iławskiego historycznym świadectwem dziejów.
Ławice
Wieś Ławice została założona w 1325 roku pod nazwą Hansdorf przez Andreasa von Summerow na terenie państwa Zakonu Krzyżackiego. Z tego roku pochodzi dokument lokacyjny wsi na prawie niemieckim wystawiony przez Luthera von Braunschweig, ówczesnego komtura dzierzgońskiego, późniejszego wielkiego mistrza Zakonu Krzyżackiego. W 1416 roku właścicielem Ławic był Sander von Rischkaw, który miał karczmę, prawo połowu ryb na jez. Kałdunek, do niego należał także młyn na Młyńskim Stawie. Od 1850 roku wieś wraz z 150 ha majątkiem należy do księcia Reuss-Gera. Mieszkańcy utrzymywali się z pracy w majątku, jako robotnicy leśni a także z pracy na własnych niewielkich gospodarstwach.
W poł. XVIII wieku król Fryderyk Wielki I osiedlił w Ławicach rodzinę Behringów. Potomek osiedleńców – August Behring, żonaty z Augustine, z domu Zoch, ze wsi Dół niem. Daule, podjął w 1848r. pracę nauczyciela w szkole ławickiej. 15 marca 1854r. urodził się Emil, jako piąte dziecko w wielodzietnej rodzinie. Początkowo uczył się pod okiem ojca. Jako młody chłopak von Behring ukończył gimnazjum w Hohenstein (Olsztynek), co otworzyło mu drogę do dalszej kariery. Ze względu na zainteresowanie naukami przyrodniczymi i ścisłymi i dobre wyniki w nauce, Behring otrzymał stypendium państwa pruskiego, które pokryło koszty egzaminu maturalnego. Od 2 października 1874 roku, Emil Adolf von Behring studiował na Cesarskiej Wojskowej Akademii Medycznej. Cztery lata później napisał pracę dyplomową na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma (dziś Uniwersytet Humboldtów w Berlinie) i rozpoczął pracę jako lekarz wojskowy w Prowincji Poznańskiej. Po odbyciu praktyki w Poznańskiem, von Behring wrócił do Berlina aby kontynuować naukę. W ten sposób stał się asystentem innego słynnego noblisty, Roberta Kocha. Podjął pracę naukowca w Pruskim Instytucie Chorób Zakaźnych w Berlinie. W 1895 roku naukowiec podjął pracę na Uniwersytecie w Halle, gdzie przyjął posadę profesora. Po odkryciu szczepionek przeciw tężcowi (1890 r.) oraz dyfterytowi (1891 r) stał się „wybawicielem dzieci i żołnierzy”. Poróżniło go to jednak z jego preceptorem Robertem Kochem. W rezultacie odszedł z Instytutu i objął stanowisko dyrektora Instytutu Higieny w Magdeburgu. W 1901 roku otrzymał Nagrodę Nobla. Behring wypełniał swoje życie pracą. Z młodszą o 20 lat Elsą Spinolą założył rodzinę i miał 6 synów. Umierał jako człowiek bardzo zamożny, produkcja szczepionek przynosiła mu znaczne dochody. Ironią losu jest jednak fakt, że zmarł na zapalenia płuc, 31 marca 1917 roku i został pochowany w mauzoleum Marbach koło Marburga w Niemczech. Na cmentarzu w Ławicach do dziś są groby jego rodziców.
Liczba domów i mieszkańców w poszczególnych latach:
1864 r. – 10 domów, 234 osoby
1871 r. – 11 domów, 282 osoby
1885 r. – 10 domów, 251 osób
1895 r. – 9 domów, 218 osób
1905 r. – 9 domów, 163 osoby
W plebiscycie narodowościowym w Prusach Wschodnich 11 lipca 1920 roku wszystkie 107 głosów oddanych we wsi opowiedziało się za Niemcami.
W roku 2004 w 150 rocznicę urodzin Emila von Behringa powołano w Ławicach fundację mającą na celu propagowanie dorobku naukowego i życiowego noblisty, fundowanie stypendiów dla uczniów szkół podstawowych i gimnazjów które są szczególnie uzdolnione w dziedzinach związanych z nauką, kulturą i sportem.
Ławice rodzinna miejscowość
Opracowano na podstawie :
• https://pojezierzeilawskie.pl – dostęp 2009 r.
• Zdjęcia zbiory własne, Internet
pojezierze iławskie, osady i wsie, bałoszyce, boreczno, buczyniec, bukowiec, chmielówka, czulpa, dobrzyki, frednowy, gajdy, gałdowo, gardzień, gardzień, gizerek, grunwald, gubławki, jaśkowo, jażdżówki, jerzwałd, kamieniec k. susza, kamionka, karnity, kwietniewo, laseczno, liksajny, liwa, ławice, łukta, makowo, małdyty, matyty, mózgowo, nowa wieś, ogrodzieniec, prątnica, rąbity, rodowo, rożek, rudzienice, rychliki, sarnówek, sąpy, siemiany, skitławki, stary dzierzgoń, stary folwark, sudwa, szałkowo, szymbark, śliwa, tabórz, tłokowisko, trupel, tynwałd, wenecja, wieprz, ząbrowo