Miłakowo

Pojezierze Iławskie / Region / Miasta / Miłakowo

Miłakowo

miasto historycznym świadectwem dziejów. 

Miłakowo, miasto na Pojezierzu Iławskim

Miłakowo

Miłakowo, miasto na Pojezierzu Iławskim

Herb miasta przedstawia na srebrnym polu jelenia czerwonego ze złotym porożem, na murawie zielonej, zwróconego w heraldycznie prawą stronę. Kolory w herbie symbolizują: czerwień – wspaniałomyślność, hart ducha; zieleń – miłość, radość, obfitość; złoto-żółty – wiarę, stałość, mądrość, chwałę.

Motyw herbowy został zaczerpnięty z opisu pieczęci miejskiej z XIV wieku.

Miłakowo zostało założone w 1302 jako podgrodzie zamku krzyżackiego. Założycielem zamku i podgrodzia był Henryk von Liebenzell. Od jego nazwiska pochodziła zapewne pierwotna nazwa osiedla – Liebstadt, która pojawia się w dokumencie z roku 1315, w 1323 jest wymieniane jako miasto, w 1360 wybudowano mury miejskie z basztami dwiema bramami miejskimi: Dolną i Królewiecką. Nie jest znany zakres pierwotnych praw miejskich Miłakowa. Wielki mistrz Hans von Tieffen potwierdził i poszerzył prawa miejskie w 1490 r.

Od 1466 część Królestwa Polskiego jako lenno w rękach Zakonu krzyżackiego. W czasie wojny polsko-krzyżackiej Miłakowo było oblegane i zajęte przez wojska polskie. Pod panowaniem Zakonu Miłakowo pozostało do 1525 r., potem należało do Prus Książęcych, pozostających lennem polskim. W czasie potopu szwedzkiego miasto zniszczyli Szwedzi (1659 r.). W 1807 przez miasto przemaszerowały wojska napoleońskie. W dniach 18-21 lutego 1807 na plebanii w Miłakowie kwaterował cesarz Francuzów Napoleon Bonaparte. W 1817 miasto znacząco ucierpiało wskutek pożaru.

W 1945 r. miasto zostało zniszczone w około 50% i utraciło prawa miejskie. W okresie Polski Ludowej powstała roszarnia lnu, wytwórnia wód gazowanych, pracowały piekarnia, młyn i mleczarnia[12]. W latach 1975–1998 administracyjnie należało do województwa olsztyńskiego. W roku 1973 jako wieś należało do powiatu morąskiego. Prawa miejskie odzyskało 1 stycznia 1998 roku. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Miłakowo. W okresie 1945-1954 oraz 1973-1998 wieś gminna.

Zabytki :

  • Kościół parafialny pw. św. Elżbiety i św. Wojciecha, wybudowany w stylu gotyckim w latach 1360-1380, wieża pochodzi z przełomu XIV i XV w. Kościół był odrestaurowany na początku XX w.
  • Ołtarz główny neogotycki, w bocznych nawach drewniane empory.
  • Fragmenty murów obronnych z XIV w.
  • Kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego z lat 1860-1869
  • Ruiny zamku krzyżackiego (ostatecznie zniszczony w 1807 r.) – zachowały się jedynie piwnice
  • Zespół młyna z XVIII-XIX w.
  • Wieża ciśnień
  • Zabudowa małomiasteczkowa z końca XVIII w., XIX w. i początków XX w. o skromnych cechach barokowo-klasycystycznych – budynki przy ul. Morąskiej, Katowickiej
  • Cmentarze, sięgające XIX w.: rzymskokatolicki, ewangelicki i żydowski.

Opracowano na podstawie :
• https://pojezierzeilawskie.pl – dostęp 2009 r.
• Zdjęcia zbiory własne, Internet