Rodowo, Gross Rohdau, Rodau wieś w powiecie kwidzyńskim, w gminie Prabuty. Pierwsze wzmianki około 1285 r. Wieś była własnością Ditricha Stange, którą otrzymał ją od biskupa pomezańskiego Henryka. Po śmierci Ditricha Stange wieś wskutek zamiany stało się ponownie własnością biskupią. W 1361 biskup pomezański Mikołaj lokował wieś na prawie chełmińskim na prośbę sołtysa Segeharda.

Miejscowość zniszczyły wojny XV i XVI wieku oraz rozruchy ludności Prabut z 1455. W 1561 nowy przywilej lokacyjny dla Rodowa wystawił książę Albrecht Hohenzollern. W 1570 wieś stała się własnością radcy książęcego Wenzela Schack von Stangenberg. W rękach tej rodziny, która zmieniła nazwisko na Schack von Wittenau, wieś pozostawała przez 200 lat. W 1789 Rodowo było wsią szlachecką. Około 1890 powstała tutaj szkoła. W 1900 założono mleczarnię i Towarzystwo Mleczne. Od 1891 działało krótko Towarzystwo Gospodarcze. We wsi istniała sala katechetyczna oraz sala ludowa (Turnhalle).

Po II wojnie światowej wieś nazywano początkowo Rudawą. W 1947 przyjęto urzędową nazwę Rodowo. We wsi istnieje zespół szkół i charakterystyczna wieża przekaźnikowa Telekomunikacji Polskiej. 

W Rodowie znajduje się barokowy kościół pw. św. Stanisława Kostki z 1754 r. z wieżą z 1859. Wewnątrz znajduje się m.in. ambona z 1690 autorstwa Joachima Sebastiana Doebla. Na cmentarzu lapidarium i głaz upamiętniający dawnych mieszkańców Rodowa – polską i niemiecką ludność wyznania ewangelicko-augsburskiego. Podczas realizacji filmu „Król Olch” Volker Schlondorff zorganizował w Rodowie poligon dla statystów.

Corocznie od 15 lat odbywają się tu plenery malarsko – rzeźbiarskie organizowane przez mieszkańców wsi, przy współpracy Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Prace powstałe podczas plenerów artystycznych zdobią domy, ogrody mieszańców oraz przydroża wsi. We wsi ustawiono wiele rzeźb Tomasza Skórki (ASP w Gdańsku).