Rąbity, Rabity, Rombitten wieś w powiecie iławskim, w gminie Zalewo. Miejscowość położona jest około 4,5 km na południe od Zalewa. Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w dokumentach z roku około 1400, jako wieś pruska na 16 włókach. Pierwotna nazwa wsi Rumbithen najprawdopodobniej wywodzi się od imienia Prusa – Rumbita. W roku 1782 we wsi odnotowano 11 domów (dymów), natomiast w 1858 w pięciu gospodarstwach domowych było 95 mieszkańców. W latach 1937-39 było 81 mieszkańców. W roku 1973 jako majątek Rąbity należały do powiatu morąskiego, gmina i poczta Zalewo.

Neoklasycystyczny dwór w Rąbitach wzniesiony został w połowie XIX wieku. Od 1843 roku majątek należał do Richarda Alberta Lemke. Kiedy w 1879 roku właściciel zmarł dwór przejął jego syn Richard. Nie potrafił się on jednak odnaleźć jako właściciel dobrze wcześniej prosperującego majątku i po sześciu latach niepowodzeń wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. W 1886 roku dobra w Rąbitach zostały sprzedane. W latach dwudziestych XX wieku majątek należał do Georga Apla. Obecnie budynek jest opuszczony i zaniedbany. Jest to budowla wzniesiona na rzucie prostokąta, parterowa, od strony parku umieszczono nieznaczny ryzalit na osi, poprzedzony dużym tarasem, w fasadzie mieści się drewniany ganek. Rezydencję otacza rozległy park ze stawem, strumieniami i licznym starodrzewem.

W 1849r. urodziła się tutaj Elżbieta Lemke, badaczka pradziejów Oberlandu, etnograf. W Rąbitach powstało najważniejsze dzieło jej życia, wysoko cenione do dziś, Volkstümliches in Ostpreußen (wydane w latach 1884, 1887 i 1899). W obszernych trzech tomach Lemke zebrała z okolic Zalewa podania, legendy, bajki, wierzenia oraz pieśni ludowe. Opisała również zwyczaje tutejszej ludności polskiej. Sposób zbieranie przez nią informacji stanowił potem wzór dla późniejszych badaczy. W 1978r. ukazał się w Nowym Jorku reprint tego dzieła. Jednego z pierwszych tłumaczeń na język polski legend Lemke dokonał K. Skrodzki i opublikował w numerze 1 Zapisków Zalewskich w 2003 r. W latach osiemdziesiątych XIX w. zarejestrowała ona i zbadała, jako pierwsza w dziejach prahistorii bałtyjskiej, szereg stanowisk z okolic jeziora Jeziorak. Po śmierci ojca, w 1886 r. Elżbieta Lemke wyjechała do Berlina, gdzie była bardzo aktywna naukowo.