Bukowiec (dawniej Bukowitz) – opuszczona osada w Polsce położona na Pojezierzu Iławskim w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Zalewo, na półwyspie rozdzielającym akwen jeziora Jeziorak na jeziora Płaskie i Jeziorak. 

Wcześniej wieś szkatułowa na trzech włókach wzmiankowana w dokumentach z roku 1705. W roku 1782 w osadzie odnotowano dwa domy, natomiast w 1858 w dwóch gospodarstwach domowych było 22 mieszkańców. W latach 1937-39 było 72 mieszkańców. W roku 1973 jako osada Bukowiec należał do powiatu morąskiego, gmina i poczta Zalewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Według, Zbigniewa Nienackiego, jednym z mieszkańców był miejscowy poeta Gustaw Kodrąb choć żadne dostępne źródła tego faktu nie potwierdzają. Nie ma go w żadnym spisie mieszkańców. Inne źródła informują, że przed 1945 r. mieściły się tutaj  gospodarstwa Friedricha Böhnerta (1), Konrada Radke (2), Wilhelma Gilwalda (3),  Hermana Pawlitzki (4), Hermanna Briesemeistera (5), Ferdinanda Bauera (5), Erwina Woltera (5), Richarda Felske, Alberta (6) Schmolmanna (7) 

W przesmyku tej części Jezioraka, pomiędzy Bukowcem a Jeziornem kursował prom zarządzany przez Alberta Schmolmanna i jego rodzinę. Prom, głównie obsługiwała go Frau Schmolmann i by zostać dostrzeżony przez panią Schmolmann, trzeba było zawołać z brzegu z przeciwległego brzegu „Hol über!. W ten sposób można było skrócić drogę z Zalewa do Siemian o 4,5 km co w czasach pojazdów konnych było niebagatelnym ułatwieniem.

O tym samym przesmyku napisał Zbigniew Nienacki, jako możliwej drogi ucieczki przed Armią zdRadziecką ciężarówki ze zbiorami muzeum z E. (być może Bursztynową Komnatą). Widziano ją (ciężarówkę) w Zalewie a później po niej ślad zaginał. Wielce prawdopodobne, że skręciła w drogę na Matyty by przeprawą promową obsługiwaną przez Alberta Schmolmanna dostać się do Siemian. Być może leży na dnie owego przesmyku. ?