Bonaparte

Bonaparte Napoleon

. . . to opowieści o postaciach historycznych lub uważanych za historyczne . . . 

Bonaparte Napoleon cesarz Francji

Bonaparte Napoleon, cesarz

Bonaparte Napoleon (1769-1821) – francuski wojskowy, polityk, cesarz Francuzów i król Włoch. Urodził się na Korsyce jako syn niezamożnego szlachcica. Uczył się w szkołach wojskowych w Brienne i Paryżu; w wieku 16 lat uzyskał stopień podporucznika artylerii. Od 1793 roku walczył w armii rewolucyjnej, popierając jakobinów i Maksymiliana Robespierre’a. W 1794 roku awansowany do rangi generała. Dowódca armii francuskiej we Włoszech. Doprowadził do zajęcia przez Francję Belgii i do zawarcia korzystnego pokoju z Austrią. Podbił Maltę i zorganizował inwazję na Egipt. W listopadzie 1799 roku zorganizował wojskowy zamach stanu, przejmując władzę we Francji jako pierwszy konsul i najwyższy wódz. W 1804 roku koronował się na cesarza Francuzów.

W orbicie jego wpływów, na skutek kolejnych zwycięskich wojen, znalazła się cała niemal zachodnia i środkowa Europa. Bonaparte Napoleon doprowadził do stworzenia kadłubowego państwa polskiego pod nazwą Księstwa Warszawskiego. Podporządkował sobie Danię i Portugalię; prowadził wieloletnie walki o Hiszpanię.

W czasie kampanii rosyjskiej od 1 kwietnia do początków czerwca 1807 roku Bonaparte Napoleon przebywał w pałacu rodziny Finckensteinów  zwanego Wersalem Królestwa Pruskiego w miejscowości Kamieniec koło Susza. Przez sześć tygodni pobyt umilała mu jego metresa, polska hrabina Maria z Łączyńskich Walewska. Dzieje tego romansu opisał Marian Brandys w powieści „Kłopoty z panią Walewską”. Warto dodać, że romans Napoleona z Walewską stał się wątkiem filmów “Pani Walewska” z 1937 roku z Gretą Garbo w roli głównej oraz “Marysia i Napoleon” z 1966 roku z Beatą Tyszkiewicz. Niektórzy historycy twierdzą, że Maria Walewska załatwiła w sprawie Polski więcej niż niejeden polityk w tym czasie. Chociażby przez to, że 22 lipca 1807 roku Bonaparte Napoleon nadał Księstwu Warszawskiemu konstytucję, opartą na wzorach francuskich. Ustawa gwarantowała między innymi równość wobec prawa oraz wolność osobistą obywateli (zniesiono poddaństwo chłopów bez ich uwłaszczenia). W 1808 w Księstwie Warszawskim zaczął obowiązywać również Kodeks Napoleona.

Do upadku Bonaparte Napoleona doszło dopiero w konsekwencji nieudanej inwazji na Rosję w 1812 roku i przegranej bitwy pod Lipskiem w październik 1813 roku. Abdykował w kwietniu 1814 roku, otrzymując w zamian władzę nad wysepką Elbą i zachowując prawo do tytułowania się cesarzem. W 1815 roku podjął nieudaną próbę powrotu do kraju i do władzy. Już po trzech miesiącach poniósł druzgoczącą klęskę pod Waterloo nieopodal Brukseli. Wzięty do niewoli przez Anglików i internowany na Wyspie Świętej Heleny, gdzie pozostał aż do swojej śmierci.

Bonaparte Napoleon w Polsce
Bonaparte Napoleon w Polsce dzień po dniu

25 listopada 1806 – Kostrzyn nad Odrą (do 2003 Kostrzyn; niem. Küstrin)
26 listopada 1806 – Międzyrzecz (niem. Meseritz)
27 listopada 1806 – Bytyń, Poznań
od 28 listopada do 15 grudnia 1806 – Poznań
16 grudnia 1806 – Kłodawa
17 grudnia 1806 – Kutno
18 grudnia 1806 – Łowicz, Błonie
od 19 grudnia do 22 grudnia 1806 – Warszawa
23 grudnia 1806 – Jabłonna, Okunin, Pomiechowo, Czarnowo
24 grudnia 1806 – Nasielsk
25 grudnia 1806 – Łopacin
26 grudnia 1806 – Łopacin, Ciechanów, Gołymin, Pałuki
27 grudnia 1806 – Pałuki, Gołymin
28 grudnia 1806 – Gołymin
od 29 grudnia do 31 grudnia 1806 – Pułtusk
od 1 stycznia do 29 stycznia 1807 – Warszawa
30 stycznia 1807 – Pułtusk, Przasnysz
31 stycznia 1807 – Wielbark (niem. Willenberg)
1 lutego 1807 – Wielbark (niem. Willenberg)
2 lutego 1807 – Pasym (niem. Passenheim)
3 lutego 1807 – Olsztyn (niem. Allenstein), Gutkowo (niem. Göttkendorf)
4 lutego 1807 – Jonkowo (niem. Jonkendorf), Olsztyn (niem. Allenstein), Skolity (niem. Schlitt)
5 lutego 1807 – Dąbrówka (niem. Deppen), Włodowo (niem. Waltersdorf), Wilczkowo (niem. Wolfsdorf), Lubomino (niem. Arnsdorf)
6 lutego 1807 – Wolnica (niem. Freimarkt), Stabunity (niem. Stabunken), Glądy (niem. Gross-Glandau), Dwórzno (niem. Hoofe)
7 lutego 1807 – Warszkajty (niem. Warschkeiten) (Napoleońska Góra – skąd dowodził przebiegiem bitwy)
8-9 lutego 1807 – Warszkajty (niem. Warschkeiten) (nocleg na wzgórzu w zniszczonej cegielni)

17 lutego 1807 – Górowo Iławieckie (niem. Landsberg)
18 lutego 1807 – Wolnica (niem. Freimarkt)
od 19 lutego do 21 lutego 1807 – Miłakowo (niem. Liebstadt)
od 22 lutego do 31 marca 1807 – Ostróda (niem. Osterode)
od 1 kwietnia do 24 kwietnia 1807 – Kamieniec (niem. Finckenstein)
od 25 kwietnia do 26 kwietnia 1807 – Malbork (niem. Marienburg), Kamieniec (niem. Finckenstein)
od 27 kwietnia do 24 maja 1807 – Kamieniec (niem. Finckenstein)
25 maja 1807 – Brodnica (niem. Strasburg)
od 26 maja do 24 maja 1807 – Kamieniec (niem. Finckenstein)
1 czerwca 1807 – Gdańsk
2 czerwca 1807 – Malbork (niem. Marienburg)
od 3 czerwca do 24 maja 1807 – Kamieniec (niem. Finckenstein)
6 czerwca 1807 – Zalewo (niem. Saalfeld)
7 czerwca 1807 – Morąg (niem. Mohrungen), Dąbrówka (niem. Deppen)
8 czerwca 1807 – Boguchwały (niem. Reichau)
9 czerwca 1807 – Dobre Miasto (niem. Guttstadt)
10 czerwca 1807 – nieopodal Miłogórza (niem. Liewenberg)
11 czerwca 1807 – noc spędził w namiocie pod Bobrownikiem
12 czerwca 1807 – Lidzbark Warmiński (niem. Heilsberg)

14 lipca 1807 – Kwidzyn (niem. Marienwerder)
15 lipca 1807 – Poznań
16 lipca 1807 – Głogów (niem. Glogau)

29 maja 1812 – Chojnów (niem. Haynau), Polkowice (niem. Polkwitz)
30 maja 1812 – Głogów (niem. Glogau), Poznań
31 maja 1812 – Poznań
1 czerwca 1812 – Poznań
2 czerwca 1812 – Gniezno, Toruń
od 3 czerwca do 6 czerwca 1812 – Toruń***
7 czerwca 1812 – Kwidzyn (niem. Marienwerder), Malbork (niem. Marienburg), Gdańsk
od 8 czerwca do 11 czerwca 1812 – Gdańsk, Malbork (niem. Marienburg)

8 grudnia 1812 – Sejny, Augustów, Grajewo
9 grudnia 1812 – Szczuczyn, Stawiski, Łomża, Pułtusk
10 grudnia 1812 – Pułtusk, Serock, Praga-Warszawa, Łowicz
11 grudnia 1812 – Kutno
12 grudnia 1812 – Poznań, Głogów (niem. Glogau)
13 grudnia 1812 – Bolesławiec (niem. Bunzlau)

od 25 maja do 26 maja 1813 – Bolesławiec (niem. Bunzlau)
od 27 maja do 28 maja 1813 – Legnica (niem. Liegnitz)
29 maja 1813 – Rogoźnik (niem. Rosenig)
od 30 maja do 4 czerwca 1813 – Środa Śląska (niem. Neumarkt)
5 czerwca 1813 – Legnica (niem. Liegnitz)
6 czerwca 1813 – Chojnów (niem. Haynau)
7 czerwca 1813 – Bolesławiec (niem. Bunzlau)
8 czerwca 1813 – Görlitz
21 lipca 1813 – Gubin (niem. Guben)
od 18 sierpnia do 20 sierpnia 1813 – Zgorzelec (niem. Görlitz), Lubań (niem. Lauban)
od 21 sierpnia do 23 sierpnia 1813 – Lwówek Śląski (niem. Löwenberg)

*** Bonaparte Napoleon przebywał w Toruniu od wieczora 2. czerwca do ranka 6. czerwca 1812 r., mieszkając w Hôtel de Varsovie (nazywanym też Pod Białym Orłem) w Rynku Staromiejskim. Dziś w tym miejscu stoi gmach poczty głównej.

Opracowano na podstawie :
• @Jacht Czarter dostęp 2009 r.
• strona o Bonaparte Napoleon https://www.napoleon.org.pl/index.php/varia-napoleonskie/turystyka-historyczna/731-napoleon-w-polsce-dzien-po-dniu
• zdjęcia, pocztówki – internet, zbiory własne

ludzie, alicki józef, behring emil, bonaparte napoleon, gustedt jenny, herman edelgard, hindenburg paul, kirst hans, lemke elisabeth, majewski henryk, minkowski aleksander, nienacki zbigniew, raabe eleonora, steenke georg, stieff hellmuth, szamlewski edmund, szendzielarz zygmunt, tetzlaff adolf, toeppen max, walewska maria