Siemiany (niem. Schwalgendorf) to prastara wioska rybacka założona w roku 1700 w ramach tzw. osadnictwa szkatułowego,  położona nad najdłuższym jeziorem w Polsce - Jezioraku.

Nazwę nadali jej okoliczni mieszkańcy, którzy widząc obłoki dymu nad lasami nazwali je Schwalgendorf ( Schwalge - obłoki dymu ; dorf - wioska ). W 1785 roku Siemiany liczyły już 54 domy mieszkalne.

Siemiany są bardzo chętnie odwiedzane latem przez turystów, ma bowiem bogate zaplecze noclegowo - rekreacyjne. Bliskość naturalnych lasów (owoce leśne, grzyby) i wiele jezior śródleśnych np. jez. Jasne czy jez. Czarne czynią Siemiany, główną po Iławie atrakcją regionu. Wieś jest też przystanią dla żeglarzy, halsujących wśród wielu, rozsypanych w tej części Jezioraka, wysp. Do najbliższych należą - Lipowa, Zielona, Bukowiec i bliźniacze Gierczaki.

Lubił tu przyjeżdżać, z nieodłącznym chlebakiem i gitarą poeta, bard - Edward Stachura . Wieś była dla niego miejscem wypoczynku i twórczej pracy. Swoje poezje wielokrotnie prezentował w ówczesnej wiejskiej szkole podstawowej i Iławskiej  Bibliotece Miejskiej, którą później ( staraniem Wiesława Niesiobędzkiego ) nazwano jego imieniem. Miał zresztą podjąć tu w 1979 r. pracę w miejscowej bibliotece, lecz niestety stan zdrowia mu na to nie pozwolił.

Siemiany to wreszcie wieś ze słynną w latach 80-tych ( niestety już nieczynną ) gospodą o wdzięcznej nazwie - Cyraneczka. Któż nie bywał, kto nie wspomina tych upojnych nocy śpiewem umilanych. !

Tradycję "pieni" dziś podtrzymują tylko dwie "jadłodajnie", przystań "Kurka Wodna" ( powstała w 2003 roku ) z przesympatycznymi właścicielami - małżeństwem Niny i Krzysztofa Drej, animatorów kultury nad Jeziorakiem.

Nie sposób pominąć kultowej przez wiele lat "Szopy", czynnej od 1990 roku, która ostatnio nie świeci jednak jasnym blaskiem innowacji.

Uwaga ! W okolicy grasuje Biały (Czarny?) Chłop.